کد مطلب:134042 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:170
نماز جمعه در چهارشنبه
یكی از مواردی كه بخوبی نشان می دهد معاویه در صورت لزوم مقدمات مذهبی را به بازی می گرفت و از اسلام و مقررات آن تنها به منظور تحكیم موقعیت و حكومت خود و رسیدن به مقاصد شوم خویش بهره برمی داشت، نماز جمعه ای است كه وی آنرا در روز چهارشنبه انجام داد، مسعودی در این باره می نویسد:
«كار اطاعت مردم از معاویه بجائی رسیده بود كه در هنگام رفتن به جنگ صفین وی نماز جمعه را در روز چهارشنبه انجام داد» [1] .
اكنون شما قضاوت كنید. آیا ممكن است این عمل از فردی صادر شود كه در دل نسبت به اصول اسلامی و مبانی آسمانی آن معتقد باشد؟ آیا انجام اینكار نشان نمی دهد كه معاویه اسلام و مقررات آنرا تنها به منزله ی پلی می پنداشت كه باید برای دست یافتن به هدف و تحكیم موقعیت خود از آن استفاده كرد؟! آری معاویه به نماز جمعه و به آنچه كه اسلام درباره ی
شرائط و مقررات آن بیان كرده است كاری ندارد، شرائط سیاسی ایجاب می كرد كه او در آنروز كه چهارشنبه بود مردم را جمع كند و مطالب لازمی را كه در راه موفقیت وی در جنگ ضروری بود به اطلاع آنها برساند. پس چه بهتر كه برای بدست آوردن این مقصود از نماز جمعه استفاده كند! حالا نماز جمعه را نمی توان در روز چهارشنبه خواند و این عمل از نظر اسلام غیر جایز و بدعت است اینها مطالبی است كه از نظر معاویه و معتقدات قلبی او اصولا مطرح نیست.
«كار اطاعت مردم از معاویه بجائی رسیده بود كه در هنگام رفتن به جنگ صفین وی نماز جمعه را در روز چهارشنبه انجام داد» [1] .
اكنون شما قضاوت كنید. آیا ممكن است این عمل از فردی صادر شود كه در دل نسبت به اصول اسلامی و مبانی آسمانی آن معتقد باشد؟ آیا انجام اینكار نشان نمی دهد كه معاویه اسلام و مقررات آنرا تنها به منزله ی پلی می پنداشت كه باید برای دست یافتن به هدف و تحكیم موقعیت خود از آن استفاده كرد؟! آری معاویه به نماز جمعه و به آنچه كه اسلام درباره ی
شرائط و مقررات آن بیان كرده است كاری ندارد، شرائط سیاسی ایجاب می كرد كه او در آنروز كه چهارشنبه بود مردم را جمع كند و مطالب لازمی را كه در راه موفقیت وی در جنگ ضروری بود به اطلاع آنها برساند. پس چه بهتر كه برای بدست آوردن این مقصود از نماز جمعه استفاده كند! حالا نماز جمعه را نمی توان در روز چهارشنبه خواند و این عمل از نظر اسلام غیر جایز و بدعت است اینها مطالبی است كه از نظر معاویه و معتقدات قلبی او اصولا مطرح نیست.
[1] مروج الذهب ج 2 صفحه ي 72 چاپ مصر سال 1346.